Debiutem książkowym Marii Kaloty-Szymańskiej był zbiór próz poetyckich zatytułowany Miniatury zwierzęce (1957). Autorka wydała kilkanaście tomów poezji, jak np. Koleiny (1960; Otwieranie granic (1968; Treny na śmierć miłości (1972; Miastu przypisana (1979; Pielgrzymka w ciemnościach (1988, w drugim obiegu; Odchodzenie (1995; Ta co z ciała uleciała i inne wiersze (2004; w tym trzy zbiory w całości poświęcone górom: Sezon w Tatrach i inne wiersze (1964; Sezon w Tatrach i po sezonie (1981; Tatrzańskie postscriptum (1993). Niniejszy tomik stanowią co prawda w większości wiersze pochodzące z tych trzech zbiorów, jednak nie jest to prosty przedruk - po dodaniu kilku nigdzie nie drukowanych utworów, całość została na nowo uporządkowana merytorycznie.

Wiersze i utwory dramatyczne Marii Kaloty-Szymańskiej ukazywały się również na łamach prasy oraz na antenie Polskiego Radia (w tym jeden, w przekładzie, na antenie Radia Zagrzeb; zaś proza była tłumaczona na język niemiecki.

Poetka jest członkiem-założycielem Stowarzyszenia Pisarzy Polskich i członkiem Polskiego PEN Clubu. Od 1962 r. do chwili rozwiązania była członkiem Związku Literatów Polskich.