Książka Roya Fullera o anglojęzycznych przysłowiach, ukazująca się jako trzecia pozycja w serii „Canadiana”, jest – po dwu literackich – pierwszą, którą można określić jako raczej językoznawczą, w tym sensie, iż przysłowia są niewątpliwie jednostkami języka. Są to jednak twory krnąbrne, odporne na mędrca szkiełko i oko, gdyż do ich analizy nie wystarcza aparatura pojęciowa jednej tylko gałęzi wiedzy, czy to lingwistyki, czy tym bardziej historii i teorii literatury, kulturoznawstwa lub wreszcie pedagogiki i etyki.

Fragment Słowa wstępnego