Prezentowany tom stanowi pierwsze w literaturze przedmiotu syntetyczne ujęcie dziejów Domu Dobroczynności w Gdańsku, zakładu będącego zarówno domem pracy, jak i sierocińcem. Obrawszy za punkt wyjścia trzy przekazy ikonograficzne z przełomu XVII i XVIII wieku, autorzy ukazują życie codzienne mieszkańców tej ważnej dla miasta instytucji dobroczynnej. Opracowanie to należy do nielicznych dzieł polskich podejmujących ważną tematykę opieki i dyscyplinowania ubogich w XVIII wieku na obszarze I Rzeczypospolitej.