Autor, będąc współpracownikiem Gomułki u schyłku jego władzy oraz Gierka od czasu przejęcia przez niego rządów, daje świadectwo gorących wydarzeń przełomu lat 60. i 70. Ukazuje wewnątrzpartyjne kulisy zmiany na stanowisku I sekretarza KC PZPR. Prezentuje ocenę czasu poprzedniego i kształtowanie się programu lat gierkowskich. Wszystko to stanowi odsłonięcie mechanizmów każdej władzy, gdy nowi ludzie, przejmując rządy, zamykają się we własnym, wąskim kręgu. Elementów „choroby władzy” zaprezentowano zresztą w książce więcej. Na tle przedstawianych wydarzeń autor prezentuje poszukiwanie własnego miejsca w nowej sytuacji i stopniowe narastanie wątpliwości w kwestii możliwości głębszych reform w kraju. Dzieli się także swoimi przemyśleniami na temat losu polityków wobec ulotności i kruchości uroków władzy oraz spostrzeżeniami na temat przebijania się polskiej tożsamości w politycznym obozie powojennym.