Przedmiotem opracowania są księża katoliccy, którzy w dniu 31 sierpnia 1939 r. byli inkardynowani do diecezji chełmińskiej. Na podstawie urzędowych czasopism kurii chełmińskiej autor ustalił, że było ich 694. Zarówno w statystykach, jak i w biogramach ujęci zostali dodatkowo 3 księża, którzy nie byli wprawdzie inkardynowani do diecezji chełmińskiej, ale na podstawie dekretów wydanych przez bpa chełmińskiego byli w tej diecezji zatrudnieni. W pracy zostali ujęci zarówno ci księża inkardynowani, którzy przebywali w diecezji chełmińskiej, jak i ci, którzy z różnych powodów okupację spędzali poza jej granicami. Nie ujęta natomiast została w pracy niewielka grupa księży, którzy zostali inkardynowani lub wyświęceni dla diecezji chełmińskiej, względnie ci księża z innych diecezji, zwłaszcza niemieckich, którzy w czasie okupacji pracowali w duszpasterstwie na Pomorzu. W pracy duchowni będący jej przedmiotem określani są najczęściej jako: „księża diecezji chełmińskiej”, „duchowni chełmińscy”, względnie „kler pomorski”.