Celem niniejszej pracy jest przedstawienie procesu osiedlania się ludności polskiej w Gdańsku w warunkach powojennej rzeczywistości, w powiązaniu z polityką narodowściową państwa polskiego, realizowaną przez tworzące się władze miasta. Wybór Gdańska, dla zilustrowania realizacji polityki narodowościowej władz, nie jest przypadkowy. Gdańsk po wojnie traktowano priorytetowo z uwagi na jego związki historyczne z Polską i kwestionowane przez Niemców uprawnienia polskie z czasów Wolnego Miasta. Repolonizacja Gdańska miała szeroki, ponadlokalny wydźwięk propagandowy. Zakres chronologiczny pracy obejmuje lata 1945–1947. Cezurą początkową jest rok 1945, w którym Gdańsk został wyzwolony przez Armię Radziecką i rozpoczął się proces tworzenia władz oraz masowego napływu Polaków do miasta. Osadnictwo polskie i połączone z nim wysiedlenie Niemców, praktycznie zakończyło się w 1947 roku. Rok ten wyznacza cezurę końcową pracy.