W I części książka przedstawia obraz pierwszych lat powojennych widziany oczami osiemnastolatka, któremu wojna i okupacja przerwały naukę w polskim gimnazjum. W konsekwencji opuścił swoją „małą ojczyznę” na Kresach Wschodnich II Rzeczypospolitej i znalazł się na terytorium i w rzeczywistości Polski Ludowej. Autentyzm fabuły opowiadania o tych minionych i często zapominanych latach zapewnia przedstawienie jej w oparciu o zapisy pamiętnikarskie autora. II część zawiera bliższe współczesności retrospektywne rozważania autora na temat korzeni rodowodów kresowych i miejsca jego wielkiej Ojczyzny.