Inskrypcje powiatu sulęcińskiego to kolejny, już dziewiąty zeszyt przygotowany w ramach X tomu serii Corpus InscriptionumPoloniae [...], który jest poświęcony tego rodzaju zabytkom – źródłom epigraficznym na terenie województwa lubuskiego. Badania zrealizowane na terenie współczesnego powiatu sulęcińskiego, powstałego w wyniku reformy administracyjnej z 1999 roku, nie przyniosły tak dużej liczby zachowanych in situzabytków epigraficznych, jak chociażby miało to miejsce w przypadku powiatów międzyrzeckiego czy wschowskiego. Zarejestrowana liczba 46 zachowanych obiektów jest znikoma wobec stanu zachowania tego rodzaju artefaktów – nośników inskrypcji, jaki znamy ze starszych katalogów zabytków, by wymienić tu przede wszystkim najważniejszy dla tego obszaru autorstwa Hansa Ericha Kubacha. Wypada dodać, że w tej liczbie mieści się kilkanaście tablic herbowych ze Słońska, spośród których przynajmniej kilka powstało w XIX wieku. Należy zarazem podkreślić, że najstarsza zachowana inskrypcja – tekst minuskułą gotycką na dzwonie – pochodząca z Wielowsi, datowana jest dopiero na XV wiek, raczej schyłek tego stulecia. Łącznie w niniejszym opracowaniu ujęto 239 not katalogowych, co względem obiektów zachowanych daje wynik: ok. 21% wobec ok. 79% obiektów zaginionych. Niemniej zdaniem autora liczbę 239 obiektów ujętych w katalogu należy szacować na ok. 40% stanu pierwotnego wobec faktycznych strat.
Inskrypcje województwa lubuskiego pod redakcją Joachima Zdrenki. Powiat sulęciński (do 1815 roku) Marceli Tureczek
Data wydania: 978-83-66220-75-1/(red.)Joanna Kulwicka-Kamińska, Czesław Łapicz, Galina Miškinienė/2018
Data wydania: 2019
Data wydania: 2018
Inskrypcje powiatu sulęcińskiego to kolejny, już dziewiąty zeszyt przygotowany w ramach X tomu serii Corpus InscriptionumPoloniae [...], który jest poświęcony tego rodzaju zabytkom – źródłom epigraficznym na terenie województwa lubuskiego. Badania zrealizowane na terenie współczesnego powiatu sulęcińskiego, powstałego w wyniku reformy administracyjnej z 1999 roku, nie przyniosły tak dużej liczby zachowanych in situzabytków epigraficznych, jak chociażby miało to miejsce w przypadku powiatów międzyrzeckiego czy wschowskiego. Zarejestrowana liczba 46 zachowanych obiektów jest znikoma wobec stanu zachowania tego rodzaju artefaktów – nośników inskrypcji, jaki znamy ze starszych katalogów zabytków, by wymienić tu przede wszystkim najważniejszy dla tego obszaru autorstwa Hansa Ericha Kubacha. Wypada dodać, że w tej liczbie mieści się kilkanaście tablic herbowych ze Słońska, spośród których przynajmniej kilka powstało w XIX wieku. Należy zarazem podkreślić, że najstarsza zachowana inskrypcja – tekst minuskułą gotycką na dzwonie – pochodząca z Wielowsi, datowana jest dopiero na XV wiek, raczej schyłek tego stulecia. Łącznie w niniejszym opracowaniu ujęto 239 not katalogowych, co względem obiektów zachowanych daje wynik: ok. 21% wobec ok. 79% obiektów zaginionych. Niemniej zdaniem autora liczbę 239 obiektów ujętych w katalogu należy szacować na ok. 40% stanu pierwotnego wobec faktycznych strat.
