Obraz Włoch w polskim piśmiennictwie geograficznym i podróżniczym osiemnastego wieku

Książka Małgorzaty Ewy Kowalczyk jest pierwszym opracowaniem stanu wiedzy żyjących w XVIII wieku Polaków o Włoszech i ich mieszkańcach. Daje ona dobrą charakterystykę wydawanego wówczas w Polsce piśmiennictwa geograficznego, a także utrwalonych w relacjach refleksji spisanych w czasie odbywania przez ich autorów podróży do Włoch. Dzięki umiejętnemu połączeniu zawartych w tych źródłach dwóch warstw informacyjnych (propagowanych przez piśmiennictwo stereotypów i zanotowanych w pamiętnikach prywatnych opinii) powstało dobrze napisane i bogato udokumentowane studium z historii kontaktów polsko-włoskich. Stanowi ono znaczący i interesujący wkład w badania nad staropolskim oglądem świata.

Monografia Małgorzaty Ewy Kowalczyk nawiązuje do znanego nurtu w polskich badaniach nad przeszłością Włoch (od Kazimierza Chłędowskiego poprzez Henryka Barycza do Alojzego Sajkowskiego). Autorka stara się przybliżyć nam znajomość tego kraju wśród Polaków żyjących w XVIII stuleciu. Podstawą nakreślonego przez nią obrazu są informacje zaczerpnięte z kompendiów geograficznych i diariuszów oraz notatek z podróży. Jest to praca napisana zgodnie z nowoczesnym spojrzeniem metodologicznym.